"Onze zoon Ivar is in het Diakonessenhuis geboren, met een keizersnede. Dit maakte het (blijkbaar) lastiger met de borstvoeding, deze kwam daardoor niet direct goed op gang. In het ziekenhuis waren er diverse verpleegsters die mij begeleidden om de melkproductie op gang te krijgen, hun advies: veel melk drinken, kolven, masseren vd borsten, knijpen in de tepels. Dit laatste was zeer pijnlijk en bleek achteraf ook onnodig. Er kwam wel wat melk, maar Ivar werd uiteindelijk bijgevoed, omdat hij veel afviel.
Na vele pogingen (die zeer pijnlijk waren), kwam er langzamerhand meer melk. Maar het romantische beeld wat ik had van borstvoeding, was ver te zoeken. Nooit gedacht dat het zo pijn kon doen!
Na 4 dagen kwam ik thuis en heeft de kraamhulp eigenlijk direct de verloskundige gebeld met wat te doen, omdat mijn tepels inmiddels kloofjes en blaasjes hadden en voeden zo pijnlijk was. Er werd besloten een lactatiedeskundige in te schakelen, en Mirjam kon eigenlijk de volgende dag al komen. Erg fijn, we hebben samen met de kraamhulp besproken wat te doen qua aanpak. Een kolfapparaat huren en tepelhoedjes gebruiken was het advies. Dit was een verademing en Ivar kreeg zo zijn voeding binnen en de pijn was beduidend minder.
Na een aantal weken de hoedjes te hebben gebruikt, tevens in mail overleg met Mirjam heb ik het kolven achterwege gelaten en de hoedjes weggedaan.
Bij week 10 kreeg ik weer pijnlijke tepels en heb wederom Mirjam om advies gevraagd, zij had bruikbare tips en nu is alles helemaal goed met de borstvoeding en Ivar: genieten!!"